Surowiec, który tak często zdobi naszą biżuterię oraz jest bardzo popularny przy nadmorskich straganach to bursztyn. Jego specyficzny wygląd przyciąga uwagę wielu osób, dlatego też jest wykorzystywany nie tylko do wyrobów jubilerskich ale również do zdobienia różnych przedmiotów. Swoim niesamowitym wyglądem potrafi sprawić, że nie potrzebujemy zbyt wielu dodatków, jeżeli posiadamy taką biżuterię. Skąd pochodzi nazywa bursztyn? Mianowicie od niemieckiego słowa bernstein, który oznacza palący się kamień. Jednakże od dawna jest znany pod wieloma innymi nazwami, które są zróżnicowane pod względem jego występowania na poszczególnych obszarach. Na świecie mamy wiele różnych języków ale także znaczeń. Większość starożytnych plemion nadawała różnorodne znaczenia tym samym przedmiotom, jak wiadomo bursztyn towarzyszy ludzkości od kilkudziesięciu milionów lat, tak więc zdobył on swą popularność pod wieloma względami. Najbardziej popularne z określeń to między innymi sukcynit ( jak nazwa naszej firmy ), jest to geologiczna nazwa bursztynu. Pochodzi od słowa succinum, które oznacza żywicę drzewną, z której właśnie powstaje ten surowiec. Jeżeli chodzi o interpretacje Greków, nazwali go elektron – słowo to oznacza świecący i błyszczący. Jak powszechnie wiadomo bursztyny, które zostały wygładzone przez wodę błyszczą i mienią się różnymi odcieniami kolorów w blasku słonecznych promieni. W innym rozumowaniu tego greckiego słowa można go zinterpretować jako „pochodzący od słońca”. Niektóre z cywilizacji miały nie tylko inne znaczenie od pozostałych, ale również tworzyli legendy na powstanie owego surowca. Rzymianie nazywali go lyncurium, który oznacza w praktycznym tłumaczeniu mocz rysia. Byli oni bowiem przekonani, że bursztyn powstał właśnie ze skamieniałego moczu tego zwierzęcia. Arabowie nazywali bursztyn anbar, ponieważ kojarzył im się z zapachem ambry, było to pachnidło, które wytwarzali. Zapach ten uzyskiwali podczas pocierania lub palenia bursztynu. Jeżeli chodzi o ludy perskie nadali oni mu nazwę karuba, która oznacza w dosłownym tłumaczeniu złotego rabusia. Słowianie mieli dwa sformułowania dla tego surowca. Jednym z nich, który był przejęty od Litwinów to jantar, który pochodzi od fenickiego słowa jainitar oznaczający morską żywicę. Wiele sformułowań i różnych znaczeń powstało przez te tysiące lat, a z pewnością w niedalekiej przyszłości surowiec ten nabierze jeszcze kilku nowych, które będą opisywać jego wspaniałość i piękno.

art5

Fotografia przedstawia serce ułożone z małych kawałków naturalnego bursztynu Bałtyckiego